„Berlińska depresja” jest połączeniem klasycznego dziennika ze wspomnieniami. W książce pojawiają się elementy eseistyczne, czasami publicystyczne. Nad całością góruje tytułowa depresja, a może bardziej poczucie schyłku i smutek z tym związany.

Linda Polman, holenderska dziennikarka i autorka reportaży, w „Laleczkach skazańców” jak w soczewce przygląda się amerykańskiemu wymiarowi sprawiedliwości, pokazując problemy, dziury. Skupia się przy tym na karze śmierci – na czymś, co dla Europejczyków jest oznaką braku humanitaryzmu, a dla Amerykanów chlebem powszednim.

Rasizm jest wszechobecny, strukturalny, nieprzerwanie panujący. To nie tyle dające się łatwo zauważyć i potępić przejawy przemocy słownej, psychicznej czy fizycznej, ile brak refleksji białych nad własną białością, niezauważanie własnej rasy – pisze Kuba Wojtaszczyk w recenzji książki „Dlaczego nie rozmawiam już z białymi o kolorze skóry” Reni Eddo-Lodge.

„Please kill me” to fantastyczna wycieczka do korzeni nie tylko punk rocka, ale także Ameryki od końca lat 60. Zanurzenie się w szeptach, krzykach, plotkach. Obcowanie ze sławnymi i niemal zupełnie zapomnianymi twórcami i twórczyniami jednej z najważniejszych muzycznych subkultur. Taka jest „Please kill me. Punkowa historia punka” Legsa McNeila i Gillian McCain.