Stanisław Łubieński przyjechał do Poznania na zaproszenie Mikro Domu Kultury Lotaryńska 6. O miejskiej przyrodzie, ale i o pracy w Ogólnopolskim Towarzystwie Ochrony Ptaków opowiadał w ogrodzie Mikro Domu na Naramowicach. Na drugi dzień mimo deszczu poszliśmy do parku Szelągowskiego – na kawę, ale przede wszystkim zobaczyć, jak wspaniały może być park, zwłaszcza taki nad rzeką, zwłaszcza nieco dziki.

Dzisiaj bez bajki. Jestem zmęczona. Jestem bardzo zmęczona, bo znów musiałam prać w rękach. Nawet pralka nie da rady z tym smrodem. Co to za ręce? Czy to są ręce malarki? Nie. Muszą być wymazane farbą, śmierdzieć rozpuszczalnikiem, a nie twoim gównem. (...) Dawno, dawno temu był sobie Staszek. Dawno, dawno temu Staszek był malarzem. A co Staszkowi wychodziło najlepiej? Światło i cień. Chcesz usłyszeć, jak Staszek pracował z cieniem? Jesteś pewny?

„Mazanki są integralną częścią dziedzictwa muzycznego Wielkopolski. Przez wieki towarzyszyły lokalnym uroczystościom, obrzędom i codziennemu życiu mieszkańców. Ich unikalne brzmienie i specyficzna konstrukcja odzwierciedlają regionalne tradycje, które przyczyniają się do budowania tożsamości kulturowej” – mówi Paweł Zawadzki, muzyk, tancerz i nauczyciel gry na wielkopolskich instrumentach muzycznych, stypendysta Marszałka Województwa Wielkopolskiego.

Cztery niezwykłe choreografie sprawiły, że sezon w Teatrze Wielkim w Poznaniu zakończył się wielominutową owacją na stojąco. Nie potrafię powiedzieć, która z nich urzekła mnie najbardziej. Wszystkie były znakomite, a zespół baletowy pod kierunkiem Roberta Bondary znajduje się w rozkwicie.