Figurama, zainicjowana przez czeskich artystów, a kontynuowana także z udziałem Polski, ma prezentować rysunek jako samodzielną sztukę. O poznańskiej edycji, obejmującej kilka równoległych wystaw studentów i pedagogów mówi Sławomir Kuszczak, koordynator Figuramy 24.

Operę Janáčka w inscenizacji Davida Pountneya można było oglądać od dawna na kanale YouTube. Uznałem jednak, że poczekam. Chciałem, aby reżyser mnie zaskoczył. W trakcie oglądania z tyłu głowy kołatała mi tylko jednak myśl: „czeski film”.

Kilkanaście miesięcy temu otwarto dla zwiedzających drzwi pięknie odrestaurowanego pałacu w Lewkowie. O remoncie, wystawach i planach na przyszłość z Sylwią Nowicką, dyrektor Muzeum w Lewkowie – Zespołu Pałacowo-Parkowego, rozmawia Michał Dachtera.

Kiedy jesienią 2013 roku Izabella Cywińska rozpoczęła pracę nad „Wiśniowym sadem” (premiera 14.12.2013), nikt nie przypuszczał, że stanie się on jej duchowym testamentem, podobnie jak to było u Czechowa, bo przecież nikt wtedy nie wiedział, że to właściwie jej ostatnie spotkanie ze sceną (wyreżyserowała jeszcze tylko jedną sztukę – 18.12.2015 odbyła się premiera „…coś jeszcze musiało być” Hanny Krall w Teatrze Żydowskim w Warszawie). I właśnie tym spektaklem 25 marca 2024 roku Poznań oficjalnie ją pożegna jako twórczynię, ale jednocześnie powita jako patronkę teatru, który stworzyła – Teatru Nowego.

Artyści, ale i pedagodzy – występują w podwójnej roli, odżegnują się jednak od negatywnie pojmowanego akademizmu i nie chcą nauczać „z wysokości katedry”. O wystawach „Ex Katedra” i „SMXL” mówi ich kuratorka Natalia Czarcińska.

Jak wzmacniać marginalizowane głosy? W jaki sposób uczynić z literatury narzędzie społecznej zmiany i oprzeć się kryzysowi demokracji? Zarówno Elaine Castillo, jak i Azar Nafisi w ciągu ostatnich dwóch lat napisały bowiem książki-eseje o praktykach oporu. Jedna z nich doczekała się właśnie przekładu.