Związki i rozwiązki są zjawiskiem naturalnym dla artystów. Robert Bondara opuszcza poznański Teatr Wielki, w którym pojawił się po raz pierwszy w sezonie 2003/2004.

Reżyserka w spektaklu „Worst Case Scenario” opowiada o życiu z doświadczeniem chronicznego lęku. – Gdy koleżanka z roku chciała przynieść zwolnienie od psychiatry, usłyszała, żeby lepiej poszukała innego lekarza. W Akademii Teatralnej wpojono nam, że samo przyznanie się do lęku jest wręcz dyskwalifikujące – mówi Aleksandra Jakubczak.

Na nową inscenizację „Turandot” Pucciniego poznańscy melomani czekali 43 lata. Wśród publiczności można było spotkać artystów związanych z premierą z 1982 roku: Józefa Kolesińskiego (odtwórcę Kalafa), Mieczysława Dondajewskiego (kierownika muzycznego), Jolantę Dota-Komorowską (kierowniczkę chóru)...

Czasami warto wrócić do tego, co już było – pamięć jest zwodnicza: czasami coś sama dokłada, czasami coś zabiera, czasami przeinacza, a czasami wszystko wygumkowuje. A czasami zdarza się i tak, że okoliczności zewnętrzne, kontekst, na który ciągle zwracam uwagę, zmienia całkowicie (lub mocno) interpretację tego, co widzimy i słyszymy. Ostatnio wróciłam do „Zamkniętych pokoi” w Teatrze Nowym – spektaklu, który miał premierę 16 marca 2024.

„Chciałam promować rozwiązania, które będą wspierać partnerską współpracę, dialog” – o twórczości bez przemocy i nowym projekcie mówi reżyserka teatralna i aktywistka Ula Kijak.

Nie zjadłem deseru Pücklera, nie porozmawiałem w języku dolnołużyckim bardzo podobnym do polskiego, ale obejrzałem fantastyczną inscenizację opery Richarda Wagnera „Tristan i Izolda” oraz interesujący spektakl baletowy „Hīeran” Brice’a Asnara.