W środku można zobaczyć odtworzone mieszkanie ziemianina, z lat 20. i 30. XX wieku.
Staranna aranżacja wnętrz przenosi nas w inne czasy. Ta część ekspozycji wyróżnia się swoją klasą. I jest czymś nowym, bo pierwotnie były tu głównie pomieszczenia biurowe i administracyjne.
Naprzeciwko dworu stoi drewniana kaplica. Tu jej funkcję pełni samotnia z 1765 roku, przeniesiona z okolic parafii Grabie. Wokół kaplicy zlokalizowano stary cmentarz – w miejscu cmentarzyska z okresu kultury pomorskiej i wczesnego średniowiecza. W sąsiedztwie umieszczono zabudowania folwarku ze stodołami, owczarnią, spichrzami i budynkiem inwentarskim.
Tekst pochodzi z książki Wojciecha Hildebrandta i Michała Kruszony pt. „Wielkopolskie muzea. Między szklaną gablotą a ekranem LED”, Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu, Departament Kultury, Poznań 2018.