Opublikowano:
5 lutego 2019
Kamila Janiak od urodzenia miała coś przeciwko. Jeden z pierwszych tekstów, który napisała (w przedszkolu) brzmiał: „Nienawidzę tego świata, nienawidzę go”. Niektórzy mówią o niej: pesymistyczna i sceptyczna, ona myśli o sobie: realistka.
Kamila Janiak od urodzenia miała coś przeciwko. Jeden z pierwszych tekstów, który napisała (w przedszkolu) brzmiał: „Nienawidzę tego świata, nienawidzę go”. Niektórzy mówią o niej: pesymistyczna i sceptyczna, ona myśli o sobie: realistka.
Niedawno w wydawnictwie WBPiCAK ukazał się czwarty zbiór jej wierszy: „Wiersze przeciw ludzkości”. Zdaniem redaktora tego tomu, Patryka Szaja, poezja Kamili Janiak „ma w sobie coś z punkowej prostoty wyrazu, jakby świadomie ignorowała warsztat, chcąc przekazać nam to, co ma do przekazania, i nie przejmując się niczym więcej. Ale ta prostota jest pozorna, nie wszystko powiedziane jest tu wprost i nie wszystko widać na pierwszy rzut oka”.
Co kryje się za tytułem książki i jaki etap w życiu poetki zamykają „Wiersze przeciw ludzkości”, Kamila Janiak opowiedziała Martynie Nicińskiej.
Zdjęcia: Mariusz Forecki, Wojciech Biedak
Posłuchaj, jak Kamila Janiak czyta swoje wiersze.
KAMILA JANIAK napisała cztery książki: „frajerom śmierć i inne historie” (2007), „kto zabił bambi” (2009), „zwęglona jantar” (2016), „Wiersze przeciwko ludzkości (2018). Śpiewa i pisze teksty w zespołach: DAS MOON, We Hate Roses, Krůk, Delira & Kompany, Tak Zwani Mordercy. Lubi robić na drutach.
CZYTAJ TAKŻE: W stronę konkretu. Rozmowa z Kamilą Janiak
