Bierzemy lekcję życia
Opublikowano:
21 lipca 2017
Od:
Do:
Początek:
Koniec:
Choć byliśmy otoczeni rodziną i przyjaciółmi, to czuliśmy trochę niedosyt i nieodparty głód świata. Naszą podróż traktujemy jako kolejny etap. Uczymy się wielu rzeczy, poznajemy przeróżnych ludzi, ale też i siebie nawzajem – o swojej wyprawie dookoła świata opowiadają Ola Kusz i Maciej Pulit, do niedawna producenci filmów reklamowych.
KUBA WOJTASZCZYK: Rzuciliście poprzednie życie i ruszyliście w podróż. Odważnie!
OLA KUSZ I MACIEJ PULIT: Takie marzenia już od dawna nieśmiało skrywały się równolegle w naszych głowach. Czytaliśmy książki, blogi, artykuły w gazetach, oglądaliśmy wywiady z podróżnikami, którzy zdecydowali się na podobne wyprawy. Jednak tak naprawdę, dopiero kiedy poznaliśmy siebie, to powstał duet idealny do takiego przedsięwzięcia.
Czy ciężko było wam rzucić „życie” i wyjechać w – no właśnie: znane czy nieznane? Jak się przygotowywaliście? Co zabraliście?
To nie jest tak, że rzuca się wszystko i skacze w przepaść. My nie zatrzasnęliśmy za sobą drzwi. Co prawda byliśmy trochę zmęczeni dość szybkim i intensywnym trybem naszego życia, ale też w jakimś stopniu je lubiliśmy. Choć byliśmy otoczeni rodziną i przyjaciółmi, to czuliśmy trochę niedosyt i nieodparty głód świata.
Naszą podróż traktujemy jako kolejny etap. Uczymy się wielu rzeczy, poznajemy przeróżnych ludzi, ale też i siebie nawzajem. Dużo obserwujemy i staramy się zrozumieć. Czasem niektórych rzeczy nie udaje nam się zrealizować, ale wszelkie niepowodzenia staramy się przyjmować z pokorą. To wspaniała lekcja życia.
Strach?
Strach jest właściwie na samym początku, jeszcze przed podjęciem ostatecznej decyzji. Jeśli jednak już się go przezwycięży, to w zasadzie jest się w połowie drogi [śmiech]. Dodatkowo dodamy, że w dzisiejszych czasach, podróżowanie jest o wiele prostsze niż choćby kilka lat temu. W prasie i w Internecie można znaleźć naprawdę sporo wskazówek. Prawie wszędzie ma się też dostęp do sieci komórkowej, są mapy offline, powerbanki, rurki filtrujące wodę itd. To naprawdę spore ułatwienia.
Podróżujecie od dziewięciu miesięcy. Gdzie byliście? Co was w tych krajach najbardziej zaskoczyło?
Do tej pory byliśmy w takich krajach jak Gruzja, Armenia, Iran, ZEA, Nepal, Indie, Birma, Tajlandia i Laos. Każdy kraj, to dla nas odrębna historia. Najbardziej chyba nieustannie zaskakuje nas jednak wszechobecna dobroć i ufność innych ludzi. Tyle mówi się i słyszy o niefajnych historiach, a tymczasem równolegle dzieje się cała masa tak pozytywnych rzeczy, że czasem aż brak słów, aby to opisać!
Teraz czas na Laos. Jesteście już tutaj miesiąc…
Taaak, i wcale nam się tu nie nudzi! W naszych oczach Laos, to przeogromne połacie lasów i pól ryżowych, to małe i malutkie miasteczka, cisza i spokój, ale też zabawy w turkusowej lagunie, zjazdy na linach czy trekking w dżungli, to deszcz i cała masa deszczowych przygód z nim związanych (bo byliśmy tu w porze deszczowej), to soczysta zieleń i błękit nieba. To wijący się Mekong, wodospady i jaskinie, pyszne bagietki i mocna kawa ze słodkim gęstym mleczkiem, kilogramy zjadanych mango i ananasów, to zaskakujące mięsne „specjały”, takie jak grillowany szczur, nietoperz albo wiewiórka, to często nieśmiali, a czasem nawet wycofani ludzie. To przepiękne kobiety z przeróżnych grup etnicznych…, to po prostu cudowne miejsce.
Na waszym blogu można znaleźć zakładkę „świat przez filtry”. Na szczęście nie są to filtry z Instagrama…
Podczas podróży, poza chłonięciem wszystkiego, co dzieje się wokół, skupiamy się na sześciu kategoriach, które mocno nas interesują. Określiliśmy je właśnie jako „filtry”. Z tej perspektywy staramy się poznawać i podglądać otaczającą nas rzeczywistość. To nas kręci i w tym czujemy się dobrze. Chcieliśmy też regularnie gromadzić gdzieś nasze spostrzeżenia, oraz dzielić się choć troszkę zdobytą wiedzą. Poza tym, będzie to dla nas cudowna pamiątka, jak już kiedyś wrócimy z wojaży. A może nie wrócimy? [śmiech]
Jak wygląda sztuka, czyli jeden z filtrów, w krajach, które do tej pory odwiedziliście?
Oj, to temat rzeka! Ta ogromna różnorodność w różnych dziedzinach sztuki! Począwszy od instrumentów muzycznych, zdobień, wzornictwa czy rękodzielnictwa skończywszy na wielu innych. Staramy się docierać do miejsc, w których dzieje się coś, czego my jeszcze do tej pory nie doświadczyliśmy albo coś, co jest charakterystyczne dla danego kraju, regionu. Najbardziej lubimy odkrywać jakąś przydomową pracownię artystyczną, gdzieś na obrzeżach miasta. Spotkanie z takim pasjonatem sztuki, jego charakterystyczny błysk w oku, gdy opowiada o wykonywanej przez siebie pracy, to chyba najlepszy moment. Moglibyśmy trwać w tym stanie w nieskończoność.
A sytuacja kobiet? Czy jest coś, co was najbardziej zaszokowało, albo pozytywnie zaskoczyło w kulturowym podejściu do nich?
Temat kobiet na pewno budzi sporo emocji. Zdziwiło nas to, jak duży procent kobiet jest przeciwnych noszeniu hidżabu w Iranie. Czy to, jak powszechne są tam operacje plastyczne nosów i chęć upodobnienia się do zachodniego ideału kobiecej urody!
Fot. Ola Kusz i Maciej Pulit, Lifepackers
W Birmie kobiety pracują ciężko fizycznie przy budowie dróg i domów. W jednej wiosce w Laosie spotkaliśmy się z sytuacją, gdy mężczyźni całymi dniami opiekowali się dziećmi i popijali alkohol, a kobiety w tym czasie zasuwały w polu. W Nepalu rozwód jest przez ogół społeczeństwa traktowany jak coś, co dzieje się z winy kobiety. Poznaliśmy przypadek, w którym para Nepalczyków rozstała się, bo oboje tego chcieli (powiedzmy bez większej winy któregokolwiek z małżonków). Kobieta tak silnie odczuwała presję ze strony otoczenia, że zdecydowała się wyjechać z kraju.
W Indiach jest zwyczaj aranżowanych małżeństw. Także tam, spotkaliśmy się z przykładami wielopokoleniowych domów, w których kobiety nie zajmowały się w zasadzie niczym, a dodatkowo pomagały im jeszcze dwie panie w gotowaniu, sprzątaniu i opieką nad dziećmi. Bardzo wiele zależy tak naprawdę od sytuacji materialnej kobiety…
Porównujecie kultury? Jak wyzbyć się spojrzenia „człowieka Zachodu”? Łapiecie się czasami na wtłoczonych w nas stereotypach?
Oczywiście, że się łapiemy, ale oduczamy się. Nie jest łatwo wyzbyć się stereotypów, które zostały nam wtłoczone do głów przez te wszystkie lata. Najbardziej jednak kłuje nas, gdy poznajemy osoby, przylatujące na urlop na tydzień lub dwa i wyrażające opinie na temat danego kraju i jego mieszkańców, w taki sposób, jakby mieszkali tu już od kilku lat. Nie twierdzimy, że nie da się trafnie i szybko określić sytuacji w danym kraju. Wydaje nam się jednak, że my, z Zachodu, mamy niezwykłą łatwość w bardzo powierzchownej ocenie sytuacji. Może to być niekiedy bardzo krzywdzące. Staramy się tego unikać.
Fot. Ola Kusz i Maciej Pulit, Lifepackers
Kiedy wracacie?
To zależy, czy przeczytają to nasi rodzice! Marzy nam się, aby spędzić w podróży jeszcze dwa lata. Na ten moment jednak, nie mamy na to jeszcze choćby odpowiedniego funduszu. Wierzymy, że to jednak nie stanie nam na drodze i że coś wymyślimy.
Wyobrażacie sobie życie „po podróży życia”?
Na razie nie. Nawet nie próbujemy tego robić. Trudno nam sobie wyobrazić choćby, w którym dokładnie miejscu będziemy w przyszłym tygodniu. Na pewno chcielibyśmy aby podróżowanie było w jakiś sposób nadal częścią naszego życia. Mamy nadzieję, że podróż pozwoli nam na znalezienie odpowiedzi jeszcze na wiele pytań.
OLA KUSZ Z ŻAGANIA i MACIEJ PULIT ZE ZŁOTOWA – para doświadczonych producentów sesji i filmów reklamowych, pasjonaci nowych miejsc, wrażeń i wyzwań, uciekinierzy od pędu codzienności, kulinarni odkrywcy i sportowcy amatorzy. Dewizą ich podróży jest poznawanie i pokazywanie prawdy świata.
Jako LIFEPACKERS wybrali się w dwuletnią podróż dookoła świata, ale czują, że jeśli tylko wystarczy sił i funduszy, to ta podróż się wydłuży. Ich wyprawa przez 4 kontynenty i 33 kraje ma mieć charakter poznawczy. Patrzą na świat przez kilka interesujących ich „filtrów” życia codziennego. Spostrzeżenia dokumentują na swoim blogu: lifepackers.com oraz na Facebooku.
