Legenda Bałtyku on-line
Opublikowano:
7 maja 2020
Od:
Do:
Początek:
Koniec:
Zatopione miasto i zagubiona korona, intryga i gniew słowiańskiego boga, wybór: miłość czy pieniądze oraz aria najczęściej wykonywana przez Kiepurę. Zapraszamy na „Legendę Bałtyku” Feliksa Nowowiejskiego – spektakl wyróżniony trzema nagrodami im. Jana Kiepury w 2017 roku.
Nie zawsze łatwo odpowiedzieć na pytanie, dlaczego niektóre dzieła popadają w zapomnienie. Czy w przypadku „Legendy Bałtyku” Feliksa Nowowiejskiego zadecydowała data powstania kompozycji?
Jest to dzieło mistrzowskie, łączące w sobie wachlarz znakomitych rozwiązań muzycznych: od harmonii i instrumentacji na nowoczesnych wzorach Wagnera i tzw. szkoły nowoniemieckiej, poprzez kontrapunkty i modalizmy w dawnym stylu aż po inspiracje muzyką ludową, traktowaną już w nowym, modernistycznym duchu – a wszystko to podporządkowane spójnej, nadrzędnej idei scenicznej. W polskiej literaturze operowej nie ma dzieł porównywalnych zbyt wiele.
„Legenda Bałtyku” powstała jednak w 1924 roku, a więc po „Święcie wiosny” i przełomowych utworach Schönberga.
Czy tutaj tkwi klucz: w wierze w jakiś imperatyw postępu w muzyce, który nie pozwala kompozytorowi „spóźnić się” o kilka lat?
Przez niemal stulecie w taki sposób pisano historię muzyki. Czy dziś, kiedy chcemy już pisać tę historię inaczej – nie jako historię innowacji, ale jako historię różnorodności i historię muzycznej wartości – „Legenda Bałtyku” nie zaczyna się domagać wielkiego powrotu?
kierownictwo muzyczne: Tadeusz Kozłowski
reżyseria i choreografia: Robert Bondara
scenografia: Julia Skrzynecka
kostiumy: Martyna Kander
reżyseria świateł: Maciej Igielski
kierownictwo chóru: Mariusz Otto
Doman (solista) – Pavlo Tolstoy
Doman (tancerz) – Gal Trobentar Žagar
Bogna (solistka) – Wioletta Chodowicz
Bogna (tancerka), Jurata – Julia Korbańska
Mestwin – Aleksander Teliga
Tomir – Szymon Komasa