Nazbierało się tyle spraw w tym miesiącu, że trudno zdecydować, na czym się skupić, bo wszystko obchodzi, wszystko prowokuje, by dodać swoje „trzy grosze”: na aferze w teatrze gnieźnieńskim, na nowej Malcie, wystawie Jana Berdyszaka w Muzeum w Śremie, a może po prostu na coraz większym „poplątaniu z pomieszaniem”, w wyniku którego hejt łączy się w jedno z krytyką (albo: krytyka z hejtem), a to z kolei z szantażem emocjonalnym, z czego na ogół nie do końca zdajemy sobie sprawę?

Jest w Koninie takie miejsce, w którym kolor jest ucieczką od szarości dnia codziennego. Miejsce przepełnione dobrymi wibracjami, pozytywnym nastawieniem, otwartością, uśmiechem i gościnnością właścicielki.

„To był też mój Poznań” – pisał w swoich wspomnieniach architekt miejski Poznania, Władysław Czarnecki. Trudno nie zgodzić się z tym twierdzeniem, gdyż należał do czołowych budowniczych stolicy Wielkopolski zarówno w okresie przedwojennym, jak i w latach czterdziestych XX wieku.

Grupy artystyczne powstają i rozpadają się, ale owoce wspólnego tworzenia pozostają. W Galerii Miejskiej Arsenał można właśnie zobaczyć ekspozycję prac grupy powołanej do życia przez artystkę Agnieszkę Balewską.

Konińska legenda. Choć wydaje mi się, że słysząc takie określenie, z pobłażaniem uśmiechnąłby się pod nosem. Artysta niezwykle utalentowany, oszczędny w środkach, powściągliwy i – jak sam mówi – wciąż poszukujący, mimo, że tworzy od ponad 70 lat.  Wspaniały, otwarty człowiek. Malarz, grafik, rzeźbiarz, poeta, miłośnik sztuki, natury, Grecji i… siatkówki. Jan Sznajder zachwyca się światem, jest przyjacielem ludzi i zwierząt.

Z Michałem Adamskim o fotograficznych rowach, nasadzeniach śródpolnych, patriotyzmie, wodzie i generale Chłapowskim rozmawia Adrian Wykrota.