Znalezione treści:

Słowa nie mają już nic do powiedzenia

Agata Wittchen-Barełkowska

„Hamlet” Mai Kleczewskiej jest ciekawym, współczesnym widowiskiem, wykorzystującym technologiczne możliwości. Odbiorca, wybierając jeden z kanałów i zmieniając w trakcie przedstawienia swój wybór, decyduje, które postaci będzie słyszał, za kim podąży.

Pytania o powstanie

Agata Wittchen-Barełkowska

Na poznańskich scenach trwają przygotowania do premier upamiętniających setną rocznicę powstania wielkopolskiego. Spektakle „Asymilacja” w Teatrze Nowym i „27 grudnia” w Teatrze Polskim będą okazją, by przez pryzmat wydarzeń z przeszłości spojrzeć na teraźniejszość.

Tragedia bez tragedii

Iwona Torbicka

Zawsze myślałam, że „Trojanki” to studium bólu i cierpienia kobiet, które wraz ze zniszczeniem ojczyzny, śmiercią mężów i synów, straciły poczucie sensu życia. Za chwilę zostaną niewolnicami zwycięzców. Tragedia Eurypidesa, pozbawiona akcji, mocno działa na wyobraźnię. Jak to możliwe, że przeniesiona na scenę Teatru Polskiego traci swoją moc?

Rewolucja w rytmie krakowiaczka

Iwona Torbicka

Znakomite przedstawienie „Krakowiaków i górali” w reżyserii Michała Kmiecika w Teatrze Polskim w Poznaniu. Zadziwiająca aktualnością interpretacja polskiej opery narodowej, pozbawiona cepelii, ale ocalająca aluzyjny charakter oryginalnego tekstu. Przemawiająca do wyobraźni młodych ludzi, do tego dojrzała, spójna i zachwycająco rytmiczna.

Za co kochamy primadonny?

Adam Olaf Gibowski

„Antreprener w kłopotach” wykorzystuje konwencję teatru w teatrze, opowiada historię intryg i namiętności, jakie rządzą operą. Kapryśne primadonny, gotowe wydrapać oko rywalkom, a między nimi bezbronny dyrektor... Spektakl – pokazany w ramach festiwalu Opera Know-how – bawi do łez, a widzom trudno rozstać się z bohaterami.

Wojna nigdy się nie skończy

Kuba Wojtaszczyk

Reżyser spektaklu „Królowa Margot. Wojna skończy się kiedyś” tchnął życie w, interpretowaną już na wiele sposobów, ramotkę Aleksandra Dumasa. Pomogła mu, często zwodnicza, popkultura. Nie bez przyczyny tytułowa bohaterka i jej rodzeństwo wyglądają jak żywcem wyjęci z rodu Targaryen w serialu „Gra o tron”.

Szpieg, który się wstydził

Iwona Torbicka

Spektakl oparty na prawdziwej historii kanclerza Willy’ego Brandta i jego współpracownika, a jednocześnie szpiega – Güntera Guillaume’a. Rewelacyjna scenografia, minimalistyczna i chłodna, jak nasze wyobrażenie o niemieckiej polityce. Spójna koncepcja reżyserska. Tylko czasem między aktorami nie iskrzy i przedstawienie traci tempo.

Medyczna adaptacja „Konstelacji” w Teatrze Polskim

Marek Bochniarz

W spektaklu nie ma miejsca na choćby jedno słowo, które brzmiałoby autentycznie. Wszystko jest tu mielone do momentu, w którym stracimy wiarę w unikalność wypowiadanych przez nas słów. Roland i Marianne budują romans z bloków tekstu, topornych brył słów, dzięki którym emocje im podskoczą, albo wszystkie członki uwiędną.