Grudzień w naturalny sposób skłania do podsumowań kończącego się roku. A ja nie chcę. Nie lubię.

„Często nie jesteśmy w stanie przekazać naszego doświadczenia emocjonalnego inaczej niż za pośrednictwem muzyki. Ona ma taką moc i to jest możliwe w operze” – mówi Krzysztof Cicheński, reżyser  „Ślubu” według tekstu Witolda Gombrowicza. 22 listopada Teatr Wielki zaprasza na premierę spektaklu z okazji 120. rocznicy urodzin i 55. rocznicy śmierci pisarza.

Zygmunt Krauze ma w swoim dorobku dziesięć oper, z których cztery powstały do sztuk teatralnych wybitnych polskich dramaturgów: Witolda Gombrowicza – „Iwona, księżniczka Burgunda” i „Ślub”, Tadeusza Różewicza – „Pułapka” oraz Helmuta Kajzara – „Gwiazda”. Oprócz wysokiej literatury te cztery dzieła łączy styl muzyczny, z charakterystyczną frazą postrzępionych motywów.

Mama, która była nauczycielką języka polskiego w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Poznaniu. W czasie wakacji jeździła na obozy z jej uczniami. Na szkolnym korytarzu widywała Conrada Drzewieckiego, chodziła na jego spektakle najpierw do opery, a potem do Polskiego Teatru Tańca. Przez wiele lat zapraszała uczniów do udziału w swoich koncertach… 13 października Maestra zadyrygowała po raz ostatni jako szefowa Orkiestrą Kameralną Amadeus.

Ze scen poznańskich Teatr Nowy im. Izabelli Cywińskiej wyróżnia się tym, że jest przestrzenią otwartą na szeroką i zróżnicowaną publiczność. Wbrew różnym zawirowaniom społeczno-politycznym i modom kulturalnym, pozostaje on nadal instytucją nastawioną na usatysfakcjonowanie widza.

Karol Radziszewski opowiada m.in. o powołanych do życia Fag Fightersach, pedalskim gangu, który w „Fobii” karze za powierzchowną akceptację. – W spektaklu wszyscy czerpią korzyści z nieheteronormatywności – czy to z marketingu, reklamy, użycia w sztuce, czy na poziomie rodziny, która czuje się lepsza, bo tęczowa flaga powiewa na jej balkonie – mówi artysta.