W historycznej siedzibie władz miasta dziś znajduje się reprezentacyjny gabinet prezydenta, sala przeznaczona dla uroczystych zebrań i koncertów, kancelaria miejska, archiwum, biura konserwatora zabytków, sala ślubów i…. biblioteka, zapewniam inna niż wszystkie, i taka jakich powinno być więcej, bo to wspaniałe, jeśli książki się czyta, ale warto również o nich rozmawiać i to w idealnie komfortowych warunkach.

Nie będzie żadną tajemnicą, jeśli napiszę, że literatura od wieków podlega nieustannym przemianom, ale w dzisiejszej epoce cyfrowej te zmiany przyspieszają w niespotykanym dotąd tempie. Tradycyjne formy – powieść, opowiadanie, poezja – zderzają się z drugim medium, a nawet technologią. Co rodzi się z takiej mieszanki?

Co widać na drugi rzut oka? Jakie historie skrywają w sobie z pozoru niedbałe gesty? W swojej najnowszej książce poetyckiej Joanna Żabnicka kreśli subtelną opowieść o byciu w świecie: naszych relacjach i rytuałach.

„Mównica sejmowa przypomina kościelną ambonę, a obie – ambonę myśliwską. Strzela się z nich słowami pogardy” – mówi autor tomu wierszy „Wiemy już wiemy”.

Był antyfaszystą i nieznanym w Polsce, a cenionym na świecie dramaturgiem, przedstawicielem niemieckiego ekspresjonizmu. Dzieciństwo spędził w Szamocinie. O przygotowywanej na temat Ernsta Tollera publikacji mówi Luba Zarembińska, autorka  spektaklu „Długa Ulica Umarłych”.

Jesień, pora przez wielu niechciana, długie noce, deszcz zacinający w okna, szarość. Błoto, szarobura kolorystyka. Taki obraz przyrody i jej cyklicznych przemian jest wynikiem naszej o niej fantazji. Oczekujemy, aby niebo było zawsze błękitne, a otaczały nas piękne plaże i krystaliczne ciepłe morza. Taki obraz, prosto z reklam, to wynik naszego odcięcia od przyrody, jej cykli, od naszej wiejskiej, w przypadku większości nas, przeszłości. Tęsknota za wyidealizowanym wakacyjnym obrazkiem to także wynik naszego wykorzenienia z lokalności i jej historii.