Laureatka nagrody im. Stanisława Barańczaka nie bez powodu nie posługuje się czasem przyszłym w swej najnowszej książce. W „Zimowaniu” Honek jest tylko przeszłość i teraźniejszość. To tak, jakby przeczuwała, że świat przedstawiany w tych czułych miniaturach, w których zamknęła rodzajowe sceny z życia prowincji, jest w fazie schyłkowej. Dlatego należy mu się przyjrzeć teraz. Najlepiej z bliska.

Poetycki debiut Macieja Libicha jest, może przewrotnie, mało poetycki. Ale mowa tu tylko o potocznym rozumieniu poezji z nieśmiertelną trójcą na czele: patosem rytmem i rymem. „Przepływy” to inna triada: szczerość, bezbronność i luźna pogawędka. Bo właśnie z banału składa się nasze życie: i nic w tym zdrożnego.

Czasem świerzbi, by powiedzieć więcej, domknąć zdanie puentą, rzucić ciętą ripostą. Najnowsza książka poetycka Piotra Florczyka, tłumacza i akademika pracującego w Stanach Zjednoczonych, jest o chwili przed. Bo może nie powiedzieć nic? I jak to napisać?

W dwóch poetyckich cyklach tomu „Kontrpamięci” Maciej Kijko rozprawia się z kulturowymi kliszami „dzikusa”, przedstawiciela świata eksploatowanego przez ludzi „cywilizowanych”. Odwraca oko kamery w przeciwną stronę. Tutaj „dzikus” patrzy na nas.

Po przeszło dekadzie do poetyckiej gry z nową książka wraca Piotr Sommer. Choć nigdy z niej nie zrezygnował (bo tłumacz z niego znakomity), powrót do własnego głosu brzmi po tylu latach wyjątkowo. I chociaż czasu na świecie coraz mniej, chwilo, trwaj. To właśnie są Lata praktyki.

Łukasz Kaźmierczak/Łucja Kuttig, a dalej po prostu Ł.K., to jeden z bardziej obiecujących młodych poetów/ młodych poetek kilku ostatnich lat. Najnowsza książka domyka opowieść o dojrzewaniu i sięga po nowe, jeszcze bardziej zagłębiając się w język.