Znalezione treści:

Z lornetką i aparatem: w dolinie Prosny

Dawid Tatarkiewicz

Obudziłem się po północy. Nie wiem, co było powodem: czy niespokojny sen towarzyszy, czy chrobotanie myszy. A może pogoda?

Z lornetką i aparatem: Park Sołacki, część II

Dawid Tatarkiewicz

Zachmurzenie całkowite, temperatura wynosi około pięć stopni Celsjusza na plusie. Idąc ulicą Grudzieniec, słyszę synogarlicę, najpospolitsze sikory, przelatującego dzwońca, kowalika oraz dzięcioła dużego. Zmierzając dalej, mijam trzy kwiczoły na drzewie i śmieszkę - na niebie.

Z lornetką i aparatem: Park Sołacki

Dawid Tatarkiewicz

W Sylwestra i na początku roku mieliśmy chwilę iście wiosenną, żeby nie powiedzieć - letnią, z temperaturą powietrza o 22:00 sięgającą 16 stopni Celsjusza! Był to dla mnie prawdziwy szok… termiczny. Zwierzęta i rośliny też musiały to odczuć. Wtedy właśnie, nawet wbrew padającemu deszczowi, wróble nie kryły radości, ćwierkając ochoczo z okolicznych osiedlowych krzewów.

Z lornetką i aparatem: Lasek Marceliński

Dawid Tatarkiewicz

Minąłem ulicę Wałbrzyską. Wałbrzych w latach mojego dzieciństwa stanowił symbol zanieczyszczenia powietrza. Był swoistą „bramą” w drodze w Sudety.

Pewnego jesiennego dnia

Dawid Tatarkiewicz

Pewnego jesiennego dnia wyszedłem z domu, by przyjrzeć się światu z bliska. Światu przyrodniczemu. W mieście, a w każdym razie: na terenie miasta. Mamy takie enklawy w Poznaniu.

Spotkania i niemy plusk

Dawid Tatarkiewicz

W postpandemicznym świecie istnieje chyba coś takiego jak potrzeba spotkania. Różne wydarzenia tego lata mnożą się przecież jak grzyby po deszczu.

Jedno miejsce, wiele historii

Dawid Tatarkiewicz

Do Dziekanowic jechałem z mieszanymi uczuciami. Nie wiedziałem po prostu, czego mam się spodziewać. Kiedy zjechałem z głównej drogi, nic nie wskazywało jeszcze, co zobaczę za najbliższym zakrętem.

A w maju było jak w raju!

Dawid Tatarkiewicz

Rankiem (rzecz względna) szóstego dnia maja wybrałem się w teren. Przed dziewiątą byłem na miejscu. Dla niektórych to już prawie południe, dla drugich środek nocy.

Wiosna pełnym dziobem!

Dawid Tatarkiewicz

Rzadko się zdarza, żeby zespół wybitnych indywidualności, solistów, tworzył całkiem zgrany chór - a tak jest w tym przypadku.

Portrety miast

Dawid Tatarkiewicz

Jak opisać to, czego opisać się nie da? Jak podzielić się emocjami, które odczuwało się samemu i w samotności? Jak pokazać rozwój dialogu duchowego, który rozgrywa się we wnętrzu każdego człowieka?

Wykrot, czyli jak to powinno wyglądać

Dawid Tatarkiewicz

Szedłem swobodnie znaną ścieżką leśną i nagle, zupełnie niepodziewanie, w oddali, zamajaczył przed moimi oczami wielki „znak stop”. No tak - pomyślałem - w nocy wiało, rano wiało, kilka drzew powyrywało. Ten „znak stop”, to był właśnie świeżutki wykrot. Jak się wkrótce okazało: niejeden.

Natura (pełna) fotografii

Dawid Tatarkiewicz

Niezmiernie trudno we współczesnym świecie złożonych, bezdusznych i, póki co, niczego nieświadomych technologii robić swoje i wbrew pokątnym uśmieszkom mistrzów postępu trwać przy tak zwanym zdrowym rozsądku, przy swoich wyborach, nie dać się przerobić na miał.
D
Kontrast Wyłącz ruch