Znalezione treści:

Nowe głosy żeńskie

Piotr Śliwiński

Tym razem będzie o poetkach. Nietrudno je spotkać na ulicy, lecz czasami trudno rozpoznać. Wiedzą lepiej, nie wiadomo skąd, że poezja – będąc instrumentem czujnej czułości – działa dyskretnie, chodzi po zakątkach, a głosi szeptem.

Zamieniam się w słuch #62: Jolanta Nawrot

Martyna Nicińska

Jolanta Nawrot – poetka w służbie pisarza. Kiedy nie pisze swoich wierszy, przygotowuje rozprawę doktorską o nieco zapomnianym polskim pisarzu, Włodzimierzu Odojewskim.

Poeci czasu niedokonanego

Agnieszka Budnik

„Poeci czasu niedokonanego” to najnowsza antologia tekstów poetyckich, wydana dzięki wsparciu Samorządu Województwa Wielkopolskiego. Kim są tytułowi twórcy? Czy poeci i poetki czasu niedokonanego tworzą odrębną formację pokoleniową?

Joanna od pokoju

Piotr Śliwiński

Joanna Roszak robi to, co pisarz powinien – wyłamuje się ze złudzeń, które z lenistwa i głupoty nazywamy zdrowym rozsądkiem.

Z Konnakiem w dłoni

Agnieszka Budnik

Co się dzieje, kiedy kampowy performer i artysta estradowy, kojarzony ze współpracy z Krzysztofem Skibą czy tasiemcowym programem rozrywkowym „Gwiazdy tańczą na lodzie”, wyda nie najgorszy tom poetycki? „Konkurs wiedzy o duszy” Pawła Koñja Konnaka bywa niezgrabny, ale też bardzo celny.

Wycięty z obrazka

Piotr Śliwiński

Jeśli ktoś ma twarz, to on. Od początku nad nią pracuje, zasłaniając czarnymi okularami, skąpo doświetlając żarzącym się papierosem, krzywiąc w grymasach i dwuznacznych uśmiechach.

Współbycie, współwina. „Księga wejścia (posłane)”

Marcin Jaworski

Joanna Roszak jest poetką powściągliwej i krótkiej formy. Ważne jest dla niej intymne doświadczenie, choć nie wyznanie. Pisanie jest dla niej wzięciem odpowiedzialności za rzeczywistość. Wśród nowych, dotychczas niepublikowanych utworów, znajduje się wiersz „księga wejścia (posłane)”.

Pieśni czarownicy – Aldona Kopkiewicz, „Szczodra”

Agnieszka Budnik

Poezja Aldony Kopkiewicz jest tyle interesująca, co niewygodna i szalenie potrzebna. To stara historia rozpisana na nowo, ciągła walka o prawo do kobiecego głosu, która mimo upływu kolejnych lat nadal nie chce się skończyć.

Melancholia Bośni

Urszula Putyńska

„Jej poezja, daleka od ideologicznych narracji, upomina się o zwykłych ludzi, a tzw. wielką Historię wpisuje w pojedyncze losy” – o twórczości Feridy Duraković, bośniackiej poetki goszczącej na Festiwalu Miłosza w Krakowie, opowiada Magdalena Koch, autorka przekładu i wyboru wierszy „Srce tame / Serce ciemności”.

Moja i twoja apokalipsa. „Tyle radości w jednym zdaniu wstępu” Tomasza Bąka

Marcin Jaworski

Tomasz Bąk jest świetnym poetą – z solidnym rzemiosłem, fenomenalnym słuchem i rozpoznawalnym stylem. Ma jednak pecha do krytycznych etykietek, trzeba je od niego odkleić, by zobaczyć jednego z oryginalniejszych współczesnych pisarzy.

Z kamerą wśród homo sapiens

Agnieszka Budnik

„Na początku jest śmiesznie. Wiersze poklepują nas po plecach, wyszydzają to, z czego sami szydzimy, podsuwają scenki rodzajowe bliskie komedii omyłek. Jednak nastrój wesołości to tylko pakt, który przykryć miał nasze lęki” – mówi Adam Kaczanowski, autor książki „Cele” wyróżnionej Wrocławską Nagrodą Poetycką Silesius 2019.

Wpisana w dal. Ostatnie wiersze Kazimiery Iłłakowiczówny

Bartosz Suwiński

Zaczynamy od końca. „Szeptem” (1966) to ostatnia autorska książka poetycka Kazimiery Iłłakowiczówny. Poetka, która całe życie wpisywała się w dal, odchodzi w tło. Ociemniała. Z obrazem świata, który zachowała pod powieką.