Znalezione treści:

Strefy komfortu / zony strachu

Ewelina Jarosz

Gdy piszę tę recenzję, świat zachodni żyje jeszcze pożarem katedry Notre Dame w Paryżu. Media społecznościowe zalewa fala postów zmieniających status budynku z realnego zabytku w monumentalny ideologiczny instrument, na którym wygrywane są najróżniejsze kulturowe narracje i światopoglądy.

Ćwiczenia ze społecznej rehabilitacji

Ewelina Jarosz

O tym, że niepełnosprawność to także różnosprawność i skuteczne artystyczne narzędzie społecznej zmiany przekonywali publiczność Sali Wielkiej CK ZAMEK aktorki i aktorzy warszawskiego Teatru 21. Od 2005 roku teatr ten pracuje z osobami z zespołem Downa oraz autyzmem.

Jesteśmy tu, ponieważ wy byliście tam

Maciej Kijko

Ksenofobia może się świetnie rozwijać nawet wtedy, gdy „inni”, którzy są przedmiotem strachu lub nienawiści, okazują się nieobecni lub bardzo nieliczni. Z Moniką Bobako, laureatką nagrody im. Jana Długosza, rozmawia Maciej Kijko.

Wolność to praca ręczna

Andrzej W. Nowak

Wolność to praca ręczna, to działanie, także skromne, które nie tylko o wolność potrafi zawalczyć, ale ją podtrzyma w codziennym trwaniu – przekonują autorzy wystawy „Wolność to dopiero początek” w poznańskim Centrum Kultury ZAMEK.

Przemyślmy nasze podróże przez życie, cz. I

Ewelina Jarosz

Adaptacyjna, bezkompromisowa, efemeryczna, empatyczna, egalitarna, regeneracyjna, terapeutyczna, zrównoważona – to tylko niektóre określenia odnoszące się do „architektury przetrwania”.

Długie postscriptum do końca świata, cz. III

Ewelina Jarosz

Tych, którzy wątpią w pożytek z artystów, wypada poinformować, że Obóz dla Klimatu w Świętnem doprowadził do stopienia się tego gatunku społecznego z przyrodą i wykształcenia posthumanistycznych hybryd. Egocentryzm ustąpił kolektywnej trosce i podejściu naprawczemu.

Długie postscriptum do końca świata, cz. II

Ewelina Jarosz

Próby wyjścia z impasu reprezentacji poprzez prace artystyczne odnoszące się do natury często w sposób brutalny utwierdzały dominację nad nią człowieka. Co innego miłosne zaloty do Ziemi w całej okazałości jej rujnowanych przejawów.

Długie postscriptum do końca świata, cz. I

Ewelina Jarosz

Gorzkie żale nad utratą związku późnokapitalistycznych społeczeństw z naturą w obliczu dziejącej się globalnej katastrofy ekologicznej, związanej ze zmianą klimatu, nie ustają nawet latem. Powrót na Ziemię z medialnie zapośredniczonej rzeczywistości w samym jego gorącym środku uprzytamnia, co się dzieje naprawdę!
D
Kontrast Wyłącz ruch