Zawsze myślałam, że „Trojanki” to studium bólu i cierpienia kobiet, które wraz ze zniszczeniem ojczyzny, śmiercią mężów i synów, straciły poczucie sensu życia. Za chwilę zostaną niewolnicami zwycięzców. Tragedia Eurypidesa, pozbawiona akcji, mocno działa na wyobraźnię. Jak to możliwe, że przeniesiona na scenę Teatru Polskiego traci swoją moc?