Znalezione treści:

Dobre miejsce dla danych (przyrodniczych)

Maria Krześlak-Kandziora

W pracowni mikrotomografii stoi maszyna zupełnie podobna do tej, w której badamy nasze, ludzkie ciała. Tylko mniejsza. Skanuje się w niej niewielkie kości gryzoni, zakonserwowane w alkoholu ryjówki, krety albo nietoperze, na przykład tego, którego Arkady Fiedler przywiózł z Madagaskaru, a który znajduje się w białowieskich archiwach.

Radjo dla każdego

Piotr Bojarski

Radjo Poznańskie było trzecią w Polsce stacją radiową. Szybko wyspecjalizowało się w transmisjach operowych, a także koncertowych, chóralnych i organowych. To był jego znak rozpoznawczy.

Mgnienia marcowe

Piotr Bojarski

Gonili studentów z taką zajadłością, że wpadli nawet na teren uczelni. W Wyższej Szkole Ekonomicznej koledzy wycierali potem napadniętym krew z rozbitych nosów i brwi papierem toaletowym.

Głód historii

Barbara Kowalewska

„Dbałem o to, żeby pokazać podróżnika w kontekście danej epoki, dopiero to pozwala go względnie sprawiedliwie opisać” – z Piotrem Bojarskim, autorem książki „Fiedler. Głód świata” i laureatem tegorocznego Konkursu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Najlepszą Publikację o Wielkopolsce rozmawia Barbara Kowalewska.

Podróżnik od pokoleń

Jakub Wojtaszczyk

"Mój dziadek przeżył bombardowanie, ponieważ ukrył się pod wozem. Po jakimś czasie zjawił się niemiecki samolot zwiadowczy, który fotografował skutki bombardowania. Dziadek wyskoczył spod wozu – chwycił karabin i zaczął strzelać” – opowiada Marek Oliwier Fiedler, etnolog, stypendysta Marszałka Województwa Wielkopolskiego.

Gawęda przy męskim stole

Andrzej W. Nowak

Piotr Bojarski w książce „Fiedler. Głód świata” kreśli świetlaną konserwatywną, męską utopię, z rzadka zmąconą obecnością świata spoza. Fiedler to bohater swojego czasu. Jako Europejczyk czerpie obficie z możliwości, które daje mu system kolonialny; żyjąc w świecie patriarchalnym, będąc obdarzony męskim przywilejem – korzysta z niego.

Wierzę w inteligencję Czytelnika

Piotr Bojarski

„Biograf (…) powinien nakreślić mapę, po której jego bohater się poruszał na szlaku swojego żywota, a nie tylko dreptać po jego śladach, nie zbaczając ani na krok” – napisał mój Szanowny Krytyk, który był łaskaw pochylić się nad biografią Arkadego Fiedlera mojego skromnego autorstwa. I nie zobaczył w niej nic pozytywnego. Cóż, prawo krytyka. Gdyby jednak uważnie wczytał się w tę książkę (...), musiałby mocno stępić swój osąd.
D
Kontrast Wyłącz ruch