Powiadają, że co nas nie zabije, to nas wzmocni. I zapewne tak jest, choć słabsi czy mniejsi zazwyczaj mają w takiej sytuacji trudniej.

Przed wojną marszałek Foch był patronem kilkudziesięciu ulic w całej Polsce – i doktorem honoris causa czterech polskich uczelni. Kiedy przyjechał do Poznania, z ust miejscowych włodarzy usłyszał osobliwe teksty.

Fragment rozdziału pt. "Chóralistyka i orkiestry dęte w Wielkopolsce, czyli wszyscy śpiewamy i gramy" autorstwa Karola Marszała czyta Martyna Nicińska.

„Powiat kościański jest specyficzny. Ma ogromny potencjał – kulturowy, historyczny, turystyczny – który wykorzystuje w bardzo niewielkim stopniu. Brakuje nam szerszej promocji” – mówi historyk sztuki i regionalista Emilian Prałat.

Początki amatorskiego ruchu chóralnego w Wielkopolsce sięgają dziewiętnastowiecznego okresu zaborów. Nasz region podzielony był wtedy pomiędzy dwa państwa zaborcze – zachodnia część znalazła się w granicach Wielkiego Księstwa Poznańskiego, natomiast wschodnia z Kaliszem włączona była do Królestwa Polskiego pod panowaniem Rosji.

Bunt? Niewiele haseł tak silnie konfrontuje stereotypowe postrzeganie Wielkopolski i jej mieszkańców z rzeczywistością. A jednak - co najmniej dwukrotnie - rozegrały się tutaj muzyczne rewolucje.