Znalezione treści:

W poświacie przelanego akwarium. Poezja Joanny Żabnickiej

Bartosz Suwiński

Joanna Żabnicka opisuje momenty przesilenia. Bohaterowie jej wierszy snują się samotnie ulicami, wyczekują nocnych autobusów na opuszczonych przystankach. Żyją umieraniem. Straconymi okazjami.

Bliżej ziemi. Wstęp do ekokrytyki

Bartosz Suwiński

Nakładem wydawnictwa WBPiCAK w Poznaniu ukazała się niedawno książka „Ekokrytyka” pod redakcją Krzysztofa Wojciechowskiego. Publikacja zbiera dziewięć tekstów, nie wliczając wstępu, które skupiają się na opisaniu tematów – mówiąc najogólniej – przyrodniczych w poezji najnowszej.

Mętna kipiel. Poezja Andrzeja Ogrodowczyka

Bartosz Suwiński

Andrzej Ogrodowczyk, tragicznie zmarły poeta, to kapłan celebrujący wewnętrzne rozproszenie, mentalne pognębienie, smutek. W dużym stopniu niezdolny do radości, jakby nie mógł znaleźć dla niej wyrazu czy odpowiedniej formy.

Po stronie wierszy

Bartosz Suwiński

Czytam książkę „Wolny wybór. Stulecie wierszy 1918–2018” i próbuję na nowo zrozumieć swój niesłabnący entuzjazm dla polskiej poezji i zastanowić się nad granicami własnej rzeczywistości.

Na jednego solistę. „Karaoke” Dawida Junga

Bartosz Suwiński

Poezja Dawida Junga jest pomostem pomiędzy zagrzebaną w pamięci przeszłością a chwilą obecną. Poeta, mówiąc metaforycznie, z martwego morza czasu wybiera kolejne skorupy, opłukuje je na brzegu, zapisuje ich głos – z daleka.

Syn ziemi. Poezja Wojciecha Bąka

Bartosz Suwiński

Zadaniem poezji jest wyrażenie rzeczywistości poprzez uczucia i przeżycia, jakie ona w nas powoduje, w chwilach wzburzenia, wewnętrznej plątaniny i kotłowaniny, kiedy słowa przybiegają nam na ratunek z różnych słowników, miejsc i czasów.

Druzgotanie iluzji („Bestia i powódź” Magdaleny Gałkowskiej)

Bartosz Suwiński

Magdalena Gałkowska po czterech latach przerwy wydała nowy tomik pod tytułem – inspirowanym cytatem z pism Virginii Woolf – „Bestia i powódź”. To już czwarta książka poznańskiej poetki, laureatki XIV edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina (2008) i XIV Tyskiej Zimy Poetyckiej (2014).

Więźniowie jednego krajobrazu („Papier ścierny” Aleksandry Francuz)

Bartosz Suwiński

Wiersze Aleksandry Francuz próbują opowiadać o bliskości między ludźmi, o tym, co ze sobą dzielą, a co ich dzieli. O nieustannym kluczeniu między tym, co w nas podobne, a tym, co nas od siebie separuje i różni.

Przy wierszach, przy tomach („Nowe wiersze wybrane”)

Bartosz Suwiński

Po lekturze książki „Nowe wiersze wybrane” kiełkuje w głowie jedno ważne rozpoznanie. Poezja to najlepsze ćwiczenie ludzkiej wrażliwości i empatii.

Do błysku, do biegu. „Nie oddany uśmiech” Krystyny Miłobędzkiej

Bartosz Suwiński

„Nie oddany uśmiech” to pierwszy, jedyny autorski wybór wierszy Krystyny Miłobędzkiej, który poetka przygotowała na swoje osiemdziesiąte piąte urodziny. Na książkę złożyły się utwory publikowane od 1970 roku do 2012 roku.

Świat załamany w pryzmacie. („Ucho Igielne” Wiesława Myśliwskiego)

Bartosz Suwiński

„Ucho Igielne” Wiesława Myśliwskiego to – w największym skrócie – powieść o starości, która przegląda się we własnej młodości. Ale też średniowieczna furta dominikańska w murach obronnych Sandomierza.

Tego dzisiejszego wieczoru („Nikt nie idzie” Jakuba Małeckiego)

Bartosz Suwiński

„Nikt nie idzie” Jakuba Małeckiego to proza opisująca wewnętrzną kotłowaninę ludzi pokiereszowanych, próbujących wydobyć się z ciasnej klatki własnej biografii.