Znalezione treści:

Wierny temu, co żywe. Szkice włoskie Piotra Kępińskiego

Bartosz Suwiński

„Po Rzymie. Szkice włoskie” Piotra Kępińskiego to publikacja zbliżająca czytelnika do miejsc, w których przeszłość „przebrała się” we współczesne koturny. To uczciwa próba spojrzenia na współczesne Włochy.

Wpisana w dal. Ostatnie wiersze Kazimiery Iłłakowiczówny

Bartosz Suwiński

Zaczynamy od końca. „Szeptem” (1966) to ostatnia autorska książka poetycka Kazimiery Iłłakowiczówny. Poetka, która całe życie wpisywała się w dal, odchodzi w tło. Ociemniała. Z obrazem świata, który zachowała pod powieką.

Piosenki i inne szlagiery. Poezja Edwarda Pasewicza

Bartosz Suwiński

Edward Pasewicz jest poetą sumiennej formy – skrupulatny wobec wierszowych transkrypcji czerpiących z muzycznego zapisu. Poeta blizn i zranień, a jednocześnie miłośnik ludzi, barw, dźwięków, zapachów.

W żyznym kraju, w świętym mieście

Bartosz Suwiński

Jakub Kornhauser w książce „Dziewięć dni w ścianie” pieczołowicie buduje swój własny świat, eksponuje możliwości kreacyjnych zasobów. I stoi po stronie poezji, która bardziej powątpiewa w logiczne możliwości mówienia o świecie, niż daje im upust.

W poświacie przelanego akwarium. Poezja Joanny Żabnickiej

Bartosz Suwiński

Joanna Żabnicka opisuje momenty przesilenia. Bohaterowie jej wierszy snują się samotnie ulicami, wyczekują nocnych autobusów na opuszczonych przystankach. Żyją umieraniem. Straconymi okazjami.

Bliżej ziemi. Wstęp do ekokrytyki

Bartosz Suwiński

Nakładem wydawnictwa WBPiCAK w Poznaniu ukazała się niedawno książka „Ekokrytyka” pod redakcją Krzysztofa Wojciechowskiego. Publikacja zbiera dziewięć tekstów, nie wliczając wstępu, które skupiają się na opisaniu tematów – mówiąc najogólniej – przyrodniczych w poezji najnowszej.

Mętna kipiel. Poezja Andrzeja Ogrodowczyka

Bartosz Suwiński

Andrzej Ogrodowczyk, tragicznie zmarły poeta, to kapłan celebrujący wewnętrzne rozproszenie, mentalne pognębienie, smutek. W dużym stopniu niezdolny do radości, jakby nie mógł znaleźć dla niej wyrazu czy odpowiedniej formy.

Po stronie wierszy

Bartosz Suwiński

Czytam książkę „Wolny wybór. Stulecie wierszy 1918–2018” i próbuję na nowo zrozumieć swój niesłabnący entuzjazm dla polskiej poezji i zastanowić się nad granicami własnej rzeczywistości.

Na jednego solistę. „Karaoke” Dawida Junga

Bartosz Suwiński

Poezja Dawida Junga jest pomostem pomiędzy zagrzebaną w pamięci przeszłością a chwilą obecną. Poeta, mówiąc metaforycznie, z martwego morza czasu wybiera kolejne skorupy, opłukuje je na brzegu, zapisuje ich głos – z daleka.

Syn ziemi. Poezja Wojciecha Bąka

Bartosz Suwiński

Zadaniem poezji jest wyrażenie rzeczywistości poprzez uczucia i przeżycia, jakie ona w nas powoduje, w chwilach wzburzenia, wewnętrznej plątaniny i kotłowaniny, kiedy słowa przybiegają nam na ratunek z różnych słowników, miejsc i czasów.

Druzgotanie iluzji („Bestia i powódź” Magdaleny Gałkowskiej)

Bartosz Suwiński

Magdalena Gałkowska po czterech latach przerwy wydała nowy tomik pod tytułem – inspirowanym cytatem z pism Virginii Woolf – „Bestia i powódź”. To już czwarta książka poznańskiej poetki, laureatki XIV edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina (2008) i XIV Tyskiej Zimy Poetyckiej (2014).

Więźniowie jednego krajobrazu („Papier ścierny” Aleksandry Francuz)

Bartosz Suwiński

Wiersze Aleksandry Francuz próbują opowiadać o bliskości między ludźmi, o tym, co ze sobą dzielą, a co ich dzieli. O nieustannym kluczeniu między tym, co w nas podobne, a tym, co nas od siebie separuje i różni.