We współczesnej dramaturgii mało jest tekstów, które mówiłyby o przekraczaniu granic: uprzedzeń, poglądów, heurystyk. "Ambona Ludu" napisana dla Teatru Nowego przez Wojciecha Kuczoka stanowi próbę wypełnienia tej luki.

Ona. Dziewczyna. Pseudonim: „Porno”, choć wcale nie chodzi tu o karierę we wspomnianej branży, raczej o typowe – także dla osób z nią związanych – wykluczenie ze społeczeństwa.

"Granie w sieci to oczywiście substytut, w którym ważniejsze od jakości bywa po prostu podtrzymanie więzi z widzami. Teatr żywi się przecież od wieków energią bezpośredniego spotkania, a o nie trudno w kontakcie ze szklanym ekranem." Z Piotrem Kruszczyńskim, dyrektorem Teatru Nowego w Poznaniu, rozmawia Magdalena Rewerenda

Kultura stanęła lub przeniosła się do Internetu. Jeżeli już ten transfer nastąpił, to – nie oszukujmy się – nie jest to dostęp w pełnym rozumieniu tego słowa; bo jak porównać doświadczenia oglądania spektaklu w sieci z tym na widowni? Jak poruszać się po wirtualnej galerii, która jest jedynie zbiorem JPG-ów, a nie wydrukowanych/namalowanych i powieszonych na ścianie grafik czy obrazów? I wreszcie, jak nie umniejszać znaczeniu koncertów, których słuchamy na Spotify?

Zobaczymy, z czym przyjdzie nam się zmierzyć. Cokolwiek to będzie, jestem pewna, że spotkamy się w gmachu pod Pegazem jeszcze niejeden raz, by cieszyć się sztuką operową i baletową najwyższej jakości – mówi Renata Borowska-Juszczyńska, dyrektorka Teatru Wielkiego w Poznaniu.

Czytanie sceniczne „Kordiana i chama” w reżyserii Joanny Bednarczyk – teatralna miniatura z niemal nieistniejącą scenografią – stanowi sugestywną adaptację powieści Leona Kruczkowskiego. Twórcy wydobywają z niej takie fragmenty, które pozwalają na efektowne nawiązania do aktualnej sytuacji politycznej w Polsce, nadając metaforze podziału społeczeństwa na „chamów” i „Kordianów” nowe znaczenie.