Los tysięcy polskich oficerów i policjantów z sowieckich obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie został przesądzony w marcu 1940 roku. Kiedy łudzili się, że wiosną wrócą do domów i pisali do rodzin kolejne listy pełne nadziei, do ich obozów jechały już komanda śmierci.

Polski Teatr Tańca od momentu założenia był teatrem objazdowym, tak został powołany, tak jest do dziś i będzie. Nie zmieni tego nowa siedziba, którą będziemy mieć już w grudniu. Podróż to jest niezwykłość, której nie da się z poziomu bycia w jednym mieście doświadczyć. Gramy na różnych scenach, nie tylko w teatrach, ale też w centrach kultury, domach kultury, przestrzeniach muzeum, w miejscach mających swoją historię, związanych z tradycją regionu, danej wspólnoty - mówi Iwona Pasińska, dyrektor Polskiego Teatru Tańca.

"Intrygowały mnie zdeformowane ciała obcych w powieściach Lema. Od początku wiązałam ten wątek z jego studiami medycznymi. Lem zastanawia się nad procesem, który prowadzi do przemocy. W kilku jego utworach racjonalni naukowcy postanawiają wycelować głowice nuklearne w dopiero co poznanych obcych. Tylko w ten sposób umieją radzić sobie z lękiem." - o biografii i twórczości Stanisława Lema z Agnieszką Gajewską autorką książki pt. "Zagłada i gwiazdy" rozmawia Maciej Kijko.

Brzmi to intrygująco – Polski Teatr Tańca to nie tylko teatr. Co więcej zatem, co jeszcze? Przywykliśmy myśleć o teatrze jako o przestrzeni tworzenia i rozwijania pomysłów poprzez pracę reżyserów, choreografów i tancerzy, ale też przez interdyscyplinarne spotkania z innymi sztukami – muzycznymi czy wizualnymi. Polski Teatr Tańca wychodzi jednak poza te przyjęte w tradycji teatru ramy, ku sztuce książki, słowa, filmu i fotografii. A także ku czynnemu zaangażowaniu widzów w twórczą praktykę.

Na początku marca odbyło się wmurowanie aktu erekcyjnego pod budowę pierwszej własnej siedziby Polskiego Teatru Tańca. Gośćmi Marszałka Województwa Wielkopolskiego byli między innymi: zastępca prezydenta Miasta Poznania, radni Sejmiku Województwa Wielkopolskiego, artyści, architekci i inżynierowie. Odbył się też pierwszy w tym miejscu spektakl taneczny. O planach związanych z nową sceną opowiada Marek Woźniak – Marszałek Województwa Wielkopolskiego.

„Bo ja się uczę największej sztuki życia: uśmiechać się zawsze i wszędzie, i bez rozpaczy znosić bóle, i nie żałować tego co przeszło, i nie bać się tego co będzie!” – napisała w więzieniu. Ten wiersz Ireny Bobowskiej - Neni stał się mottem żołnierek Armii Krajowej.