Wojciech Hildebrandt

Wielka historia dworu w Choryni

Gdzieś za Kościanem, nieopodal drogi na Gostyń, w starym parku stoi dwór. Niewielki, klasycystyczny w formie, zadbany. Na co dzień cicho tu i spokojnie.

Wojciech Hildebrandt

Amator to brzmi dumnie: Twórczość artystyczna ziemian

Uprawianie rysunku i malarstwa było obowiązkowym elementem edukacji osób szlachetnie urodzonych i zajęciem kultywowanym na co dzień. Z jakim skutkiem – o tym możemy się przekonać na trwającej do końca września wystawie „Twórczość artystyczna ziemian” w pałacu w Dobrzycy.

Wojciech Hildebrandt

Kalisz zasługuje na więcej

Muzeum Okręgowe Ziemi Kaliskiej – statyczna kapsuła czasu? Samo muzeum określa swoją rolę jako depozytorium, żeby nie powiedzieć – magazyn. A czy jest w nim miejsce na przykład na wpływowe centrum kultury?

Wojciech Hildebrandt

Ratusz bez orła

Choć każdy go zna i spogląda nań codziennie, przemierzając Stare Miasto, to nie znajdzie go na liście ikon Poznania. A przecież orzeł na wierzchołku ratuszowej wieży to ważny symbol tego miasta. Panuje ponad nim, ulokowany wysoko, w samym jego sercu. Pamięta dawną Rzeczpospolitą i trwa na dowód, że tu Polska właśnie. Nie zawsze było to takie oczywiste.

Wojciech Hildebrandt

Domy wieczności

„Domy wieczności" to nazwa wystawy o galicyjskich cmentarzach żydowskich, trwającej właśnie w Domu Spotkań/Portierni, przy ulicy Żydowskiej 15a w Poznaniu. Jest to tłumaczenie hebrajskiego określenia cmentarza „beit olam” – dom wieczności. Miejsce w którym ludzkie szczątki oczekują na przyjście Mesjasza. Święte i nieczyste zarazem.

Wojciech Hildebrandt

Wybuduję sobie zamek

Któż się tak nie bawił w piaskownicy? Wiaderko, łopatka i kupa piachu wystarczyły, by zbudować zamek z piasku. Zwykle z takich zabaw się wyrasta. A co się dzieje jeśli nie? Gdy dziecięce wizje ktoś dorósłszy realizuje potem w gigantycznej skali?

Wojciech Hildebrandt

Koniec Polski

Jest takie miejsce na koniuszku półwyspu helskiego, gdzie kończy się ląd, a zaczyna morze. Tu najbardziej spektakularnie czuje się, że tu kończy się Polska. Anna Odulińska, w swoim obronionym właśnie magisterskim projekcie dyplomowym, nadała temu miejscu piękną i wyszukaną formę.

Wojciech Hildebrandt

Nieme kino pełne muzyki

Zdawać by się mogło, że nieme kino to zamknięty rozdział kultury. W powszechnej świadomości trwa kilka tytułów, trochę filmików Chaplina i niewiele więcej. A polski, spory dorobek filmowy z tych czasów jest zupełnie zapomniany. Poznański muzyk i kompozytor Waldemar Rychły, znalazł sposób by tchnąć w niemy film nowe życie. Jego filmowe ilustracje muzyczne przywracają naszej kulturze istotny fragment narodowego dziedzictwa. Tego nie da się przecenić.

Wojciech Hildebrandt

Oddajcie skarby z Gołuchowa

„Na zamku w Gołuchowie w powiecie pleszewskim umieściłam zbiór dzieł sztuki różnego rodzaju, które zbierałam w długim lat szeregu. Życzeniem jest moim, aby te dzieła sztuki się nie rozproszyły i aby zbiór ten zachował się pełny i cały po wsze czasy” – tak dobitnie zapisała w statucie utworzonej przez siebie, rodzinnej ordynacji Izabela z Czartoryskich Działyńska.

Wojciech Hildebrandt

Koni tak nie rysował nikt

Dzięki malowanym koniom wszyscy znają Kossaków, a i Piotr Michałowski ma swoje godne miejsce w historii sztuki. A kto zna Maksymiliana Oborskiego? Konia z rzędem temu, kto znajdzie artystę lepiej rysującego konie w ruchu, niż Maksymilian Oborski. Jego niepozorne rysuneczki wytrzymują porównanie ze szkicami Leonarda, Delacroix, czy Gericault. Tylko kto na świecie o tym wie?

Wojciech Hildebrandt

Światowa architektura w Luboniu

Ile mamy w Wielkopolsce dzieł najważniejszych w historii architektów? Mało kto odpowie na to pytanie. Do niedawna nawet nie wypadało się tym chwalić, bo dzieła niemieckich architektów rozbierano na potęgę, a nie otaczano opieką. To cud, że przetrwało pięć domów zaprojektowanych przez jednego z największych architektów XX wieku, Hansa Poelziga, w Luboniu.

Wojciech Hildebrandt

Co się dzieje w miasteczku?

Jak wygląda życie kulturalne maleńkiego miasta? Czym żyją jego mieszkańcy? Czy mogą mieć dostęp do wydarzeń z najwyższej półki? Co się tam dzieje przez okrągły rok? Tym razem nie będzie to opowieść o wielkopolskim Jutrosinie, Pogorzeli, Żerkowie, czy Obrzycku. Opowiem o San Quirico d’Orcia w Toskanii, we Włoszech.