Wojciech Hildebrandt

Betonowa utopia na Świętym Marcinie

Przez Poznań przetoczyła się fala oficjalnych zachwytów odnowioną ulicą Święty Marcin. Sam prezydent opuścił swój urząd i zorganizował konferencję prasową w jej plenerach. Niewiele było słychać, bo po nowiutkich, betonowych po horyzont nawierzchniach gwizdał tylko wiatr, zagłuszając mikrofony.

Wojciech Hildebrandt

Rynek w szmatach

Uwielbiam poznański Stary Rynek. Gdy tylko mam okazję, zaglądam tutaj, nawet nadkładając drogi. Idąc ulicą Wrocławską, podnoszę głowę, by objąć wzrokiem wieżę ratuszową. Na wprost wyglądam barokowej figury Świętego Jana Nepomucena. Myślałem, że nic nie jest w stanie mnie tu zaskoczyć. A jednak.

Wojciech Hildebrandt

Opatówek i początki polskiego przemysłu

Mało kto wie, że przed eksplozją rozwoju wielkiej Łodzi ziemią obiecaną polskiego przemysłu był Kalisz. Wkrótce po powołaniu Królestwa Polskiego w 1815 roku powstały tu pierwsze fabryki z prawdziwego zdarzenia i to właśnie tutaj uruchomiono pierwszą w Polsce maszynę parową.

Wojciech Hildebrandt

Był sobie dwór

Dawno, dawno temu, ukryty w gąszczu wielkich drzew stał sobie dwór. Podjazd wiódł dookoła starego dębu, a dwa ogromne kasztanowce flankowały skromne wejście.

Wojciech Hildebrandt

Dworzec jak katedra

W połowie drogi między Kaliszem a Ostrowem Wielkopolskim, w Nowych Skalmierzycach, stoi wielka neogotycka budowla. Ozdobiona wieżą elewacja błyszczy się w słońcu glazurowaną na zielono cegłą niczym opuszczona katedra. Nikomu niepotrzebny dworzec trwa tu na przekór historii.

Wojciech Hildebrandt

Śliczny pałacyk teatru

„Śliczny pałacyk teatru stanął w parku miejskim i bieli się nad jasną smugą Prosny. Sam budynek jest niewielkich rozmiarów, ale kształtny, harmonijny, estetyczny i wesoły […] i przypomina najpiękniejsze zagraniczne teatry dworskie w mniejszych stolicach”. Tak o nowo otwartym teatrze w Kaliszu w 1900 roku pisano w „Gazecie Kaliskiej”.

Wojciech Hildebrandt

Pokolorować czas („Czarno na białym w kolorze”)

Czy chcemy czy nie, dzielimy podświadomie historię na tę niedawną – naszą, kolorową – i tę odległą, zmumifikowaną na czarno-biało w wyblakłych fotografiach. Skromna wystawa w poznańskim Muzeum Etnograficznym pokazuje, że wystarczy pokolorować stare zdjęcia, by przenieść się w czasie i rozbić ten schemat.

Wojciech Hildebrandt

Świętości z pociągu („Ikona w zbiorach Muzeum Okręgowego w Koninie”)

3 listopada 1997 roku w pociągu relacji Warszawa–Frankfurt, na stacji Konin, znaleziono sporych rozmiarów paczkę. Właściciel zniknął i zostawił zawartość na łasce losu, a właściwie w rękach policji. Wewnątrz pakunku kryło się 67 ikon. Od niedawna cenny zbiór ikon można oglądać na wystawie w gosławickim zamku.

Wojciech Hildebrandt

Obraz Bożego Narodzenia

Oczywista oczywistość wskazuje, że w ikonografii chrześcijańskiej przyjście na świat Jezusa Chrystusa zajmuje miejsce wyjątkowe i szczególne. Podobnie jak moment jego śmierci uwieczniane jest przez malarzy w tysiącach przedstawień. Tylko że tak naprawdę w całej historii sztuki nie namalowano samego momentu narodzin.

Wojciech Hildebrandt

Dawny Kalisz w przedmioty zaklęty (Muzeum G.J. Osiakowskich)

Sto metrów od kaliskiego rynku, naprzeciw katedry stoi niebieska kamienica. Zachwyca pięknie odnowiona elewacja długiego, dwupiętrowego budynku. Zza barykady parkujących gdzie popadnie aut otwiera się szeroko kolorowa brama zwieńczona napisem ułożonym ze starych sztućców: „Muzeum…”.

Wojciech Hildebrandt

Wieża Górnośląska – niechciana ikona Poznania

Mamy w Poznaniu obiekt, który widnieje prawie we wszystkich podręcznikach historii architektury. Doceniany wszędzie, tylko nie u nas, zupełnie nieobecny w świadomości mieszkańców. Bo kto pamięta o Wieży Górnośląskiej?

Wojciech Hildebrandt

Dobry Niemiec z Jeziorek (Heinrich von Tiedemann)

Z daleka od głównych szlaków, półtora kilometra na południe od drogi ze Stęszewa do Buku, leży nieduża wieś Jeziorki. Mało kto o niej słyszał, choć do centrum Poznania jest stąd w prostej linii zaledwie 20 kilometrów. A to właśnie tam, w Jeziorkach, odbył się wielki zjazd Hakaty.